Het gezin is geen eiland

“We zien ons werk als een stukje ontlasting voor de ouders en we helpen de kinderen in hun ontwikkeling. “ zegt Sanne Smit van Kids at Home, opvang voor kinderen met problemen of een achterstand.

Fantastisch! Blijkbaar is het niet meer erg om hardop te zeggen dat ouders met kinderen met extra behoeften 'ontlast' mogen worden. Nog mooier is als alle ouders dat hardop durven zeggen.

Jammer genoeg is dat niet altijd het geval: veel gezinnen zijn eilandjes. Meekijken wordt als bemoeienis bestempeld; één opmerking over de opvoeding is vaak aanleiding voor knallende ruzie tussen de beste vrienden. We moeten het allemaal zelf kunnen.

Voor de kinderen is dit allesbehalve een ideale situatie. Hun opvoeding wordt, als ze geluk hebben, door twee ouders gedeeld. Maar er zijn ook veel eenoudergezinnen. Stel nou dat die ene ouder het zwaar heeft, het niet aankan of doodgewoon fouten maakt, dan zijn de kinderen 'het bokje'.

Er is niemand die meekijkt en zegt, "kinderen, mama heeft het even helemaal gehad, wij gaan naar de speeltuin" of tegen de moeder: "ga jij maar even slapen, de kinderen kunnen bij mij spelen vanmiddag."

De kinderopvang kan een eerste stap zijn naar het doorbreken hiervan. Gastouderopvang meer nog dan de kinderdagopvang. Leidsters hebben vaak nog niet genoeg ervaring of opleiding of zicht op de kinderen, maar gastouders wel gezien het één op één contact dat zij met de kinderen hebben.

Goed voor de kinderen en goed voor de ouders dus. Tel die ook maar op bij de veelheid aan argumenten om gastouderopvang te behouden: het feit dat gastouderopvang de wachtlijsten verkort, beter is gebleken dan de crèche voor het welbevinden van kinderen en hoger scoort op de tevredenheid van ouders dan geïnstitutionaliseerde opvang (KDV en BSO).