Joe the Plumber

Gisteren kreeg ik een mailtje van een gastouder waar we in Nederland blij mee mogen zijn. Zij past al jaren op een paar kinderen, waaronder haar eigen kleinkind. Naar ieders volle tevredenheid; ouders, kinderen en zijzelf kunnen zich in de handjes knijpen. Zij maakt zich echter zorgen over de consequenties die de verlaging van het terug te vragen tarief voor ‘informele opvang’ met zich meebrengt:

“De ouders van mijn oppaskindjes hebben het niet breed. Laat het niet gebeuren dat de opvang voor hen onbetaalbaar wordt (een vergoeding over slechts 2,50 per uur is echt heel heel laag!)”

Deze vrouw die zelf gastouder is, verwoordt heel oprecht de angst die ik zelf ook een beetje voel. Daarom wil ik haar stem ook laten horen aan de politiek en alle werknemers en werkgevers in de kinderopvang. Misschien is zij wel een beetje de ‘Joe the Plumber’ in het verhaal van nieuwe Wet Kinderopvang. Dat talent heeft ze zeker, and I quote:

“Ik zou zeggen, wees blij met een ieder die gastouder wil zijn. Ik ben zeer tevreden over mijn gastouderbureau. Ik hoop dat de overheid maar ook de gastouderopvang zelf de gevolgen van de plannen zullen heroverwegen om de consequenties voor mij, de kinderen waar ik op pas en hun ouders niet zo groot te laten zijn als nu gepresenteerd.”