Zucht...

Terwijl het kabinet al een tijdje bezig is met verwoede pogingen om maatregelen op te leggen aan gastouders, zit ik me hier af te vragen hoe ver ze daarmee kunnen gaan. Inmiddels zou ik namelijk zelf –als psycholoog afgestudeerd op kinderen en moeder van drie- nog niet eens aan alle eisen voldoen om gastouder te worden. Dat is toch te gek voor woorden?

Ik ben de eerste die het belang van kwaliteitseisen voor gastouders inziet, immers… goede gastouderopvang heeft een uiterst belangrijke maatschappelijke functie. Maar zorg er dan wel voor dat de eisen die je stelt relevant zijn en daadwerkelijk de kwaliteit verbeteren. Nu worden de meest idiote maatregelen bedacht waaraan gastouders moeten voldoen.

Maar wat blijkt, het is ons kabinet er helemaal niet om te doen de kwaliteit in de kinderopvang te verbeteren. Nee, het gaat hier slechts om ordinaire bezuinigingsmaatregel. Minder gastouders betekent minder opvang. En minder opvang, betekent minder kosten. Dat in tijden als deze bezuinigd moet worden, begrijp ik natuurlijk ook. Maar dat kan ook anders. Daarom heb ik twee welgemeende tips voor ons kabinet.

Laat ze ten eerste lekker besparen op de kosten die de GGD moet maken om jaarlijks (en in sommige gevallen zelfs twee keer per jaar) iedere individuele gastouder op het huisadres te bezoeken. Dat kost onze maatschappij al snel een bedrag van 25 miljoen euro. En dat terwijl gastouderbureaus zelf ook al die verplichting hebben om ten minste twee keer per jaar bij de gastouder langs te gaan om een Risico Inventarisatie Gezondheid en Veiligheid uit te voeren. Inmiddels wordt in Utrecht het GGD-bezoek aan gastouders weer uitbesteed aan, jawel, de gastouderbureaus.

Tip twee slaat op het ‘ervaringscertificaat’ waarmee gastouders die gepokt en gemazeld zijn in het vak zich kunnen inschrijven als gastouder in het Landelijk Register Kinderopvang. Er leven ideeën dat deze certificaten moeten worden omgezet naar een officieel ‘MBO2 Helpende Zorg en Welzijn-diploma’. Klinkt leuk, maar het gaat hier om een louter administratieve handeling die verder niets toevoegt aan de kwaliteit. Ik zeg zonde van het geld!
En zo ken ik er nog wel een paar.