Hier een kleine update:
Het wetsvoorstel van staatssecretaris Dijksma voor gastouderopvang ligt momenteel bij de Raad van State. Wat daar precies in staat weet bijna niemand. Wel weten we dat de vergoeding omlaag gaat en dat ze een scheiding wil tussen zogeheten ‘formele’ en ‘informele’ gastouderopvang. Waarbij de informele variant natuurlijk meer inboet aan vergoeding dan het andere.
De Raad van State legt het voorstel op z'n vroegst eind februari weer terug bij de staatssecretaris. Als zij het snel eens worden, treedt de wet gastouderopvang in 2010 in werking. Zo niet, dan moet het ministerie van OC&W weer aan de slag, en gaat het dus langer duren...
Wat mij vooral bezighoudt, is waar dan de grens ligt tussen formeel en informeel. Wat zijn de criteria voor een formele gastouderopvang? OCW ziet graag dat zo'n 60 procent van de gastouderopvang onder het kopje informeel (wat ze ook wel 'thuisopvang' noemen) zou vallen. Dupeer je daar dan niet heel veel ouders en gastouders mee?
Het lijkt er op dat het onderscheid moet worden gezocht in opleidingsniveau. Volgens mij is een goede gastouder iemand die het leuk vindt om voor kinderen te zorgen, of hij of zij nu doctorandus in de natuurkunde is of net het VMBO heeft afgemaakt. Opleiding is noch noodzakelijk noch een garantie voor kwaliteit in kinderopvang. Aantoonbare ervaring en een 'clear record' is dat naar mijn idee wel.
Ik wacht met smart en hou jullie op de hoogte!
dinsdag, januari 27, 2009
donderdag, januari 22, 2009
Het gezin is geen eiland
“We zien ons werk als een stukje ontlasting voor de ouders en we helpen de kinderen in hun ontwikkeling. “ zegt Sanne Smit van Kids at Home, opvang voor kinderen met problemen of een achterstand.
Fantastisch! Blijkbaar is het niet meer erg om hardop te zeggen dat ouders met kinderen met extra behoeften 'ontlast' mogen worden. Nog mooier is als alle ouders dat hardop durven zeggen.
Jammer genoeg is dat niet altijd het geval: veel gezinnen zijn eilandjes. Meekijken wordt als bemoeienis bestempeld; één opmerking over de opvoeding is vaak aanleiding voor knallende ruzie tussen de beste vrienden. We moeten het allemaal zelf kunnen.
Voor de kinderen is dit allesbehalve een ideale situatie. Hun opvoeding wordt, als ze geluk hebben, door twee ouders gedeeld. Maar er zijn ook veel eenoudergezinnen. Stel nou dat die ene ouder het zwaar heeft, het niet aankan of doodgewoon fouten maakt, dan zijn de kinderen 'het bokje'.
Er is niemand die meekijkt en zegt, "kinderen, mama heeft het even helemaal gehad, wij gaan naar de speeltuin" of tegen de moeder: "ga jij maar even slapen, de kinderen kunnen bij mij spelen vanmiddag."
De kinderopvang kan een eerste stap zijn naar het doorbreken hiervan. Gastouderopvang meer nog dan de kinderdagopvang. Leidsters hebben vaak nog niet genoeg ervaring of opleiding of zicht op de kinderen, maar gastouders wel gezien het één op één contact dat zij met de kinderen hebben.
Goed voor de kinderen en goed voor de ouders dus. Tel die ook maar op bij de veelheid aan argumenten om gastouderopvang te behouden: het feit dat gastouderopvang de wachtlijsten verkort, beter is gebleken dan de crèche voor het welbevinden van kinderen en hoger scoort op de tevredenheid van ouders dan geïnstitutionaliseerde opvang (KDV en BSO).
Fantastisch! Blijkbaar is het niet meer erg om hardop te zeggen dat ouders met kinderen met extra behoeften 'ontlast' mogen worden. Nog mooier is als alle ouders dat hardop durven zeggen.
Jammer genoeg is dat niet altijd het geval: veel gezinnen zijn eilandjes. Meekijken wordt als bemoeienis bestempeld; één opmerking over de opvoeding is vaak aanleiding voor knallende ruzie tussen de beste vrienden. We moeten het allemaal zelf kunnen.
Voor de kinderen is dit allesbehalve een ideale situatie. Hun opvoeding wordt, als ze geluk hebben, door twee ouders gedeeld. Maar er zijn ook veel eenoudergezinnen. Stel nou dat die ene ouder het zwaar heeft, het niet aankan of doodgewoon fouten maakt, dan zijn de kinderen 'het bokje'.
Er is niemand die meekijkt en zegt, "kinderen, mama heeft het even helemaal gehad, wij gaan naar de speeltuin" of tegen de moeder: "ga jij maar even slapen, de kinderen kunnen bij mij spelen vanmiddag."
De kinderopvang kan een eerste stap zijn naar het doorbreken hiervan. Gastouderopvang meer nog dan de kinderdagopvang. Leidsters hebben vaak nog niet genoeg ervaring of opleiding of zicht op de kinderen, maar gastouders wel gezien het één op één contact dat zij met de kinderen hebben.
Goed voor de kinderen en goed voor de ouders dus. Tel die ook maar op bij de veelheid aan argumenten om gastouderopvang te behouden: het feit dat gastouderopvang de wachtlijsten verkort, beter is gebleken dan de crèche voor het welbevinden van kinderen en hoger scoort op de tevredenheid van ouders dan geïnstitutionaliseerde opvang (KDV en BSO).
woensdag, januari 14, 2009
In dromenland misschien...
‘Ik ben voornemens om het stelsel van gastouderopvang ingrijpend te herzien.’
Deze zin uit de brief die ik (en velen met mij) vlak voor de kerst van staatssecretaris Dijksma kreeg, zingt steeds vaker door mijn hoofd. Haar wetsvoorstel komt er ‘begin 2009’ aan. Want al ben ik blij met de berichten dat gastouderbureaus mogen blijven, een paar puntjes uit het persbericht van diezelfde dag baren mij nog steeds zorgen.
De verlaging van het terug te vragen tarief voor kinderopvang vind ik wel een beetje zuur – zo stimuleer je gastouderopvang niet, terwijl het juist zo’n goede oplossing voor de groeiende wachtlijsten is.
Maar de GGD ook opzadelen met nog meer controles? Nu komen ze al capaciteit tekort. Deze combinatie lijkt me niet haalbaal; laat die verantwoordelijkheid bij de bureaus en controleer steekproefsgewijs.
Verlaging van het terug te vragen tarief én verscherpte eisen? In dromenland misschien...
Deze zin uit de brief die ik (en velen met mij) vlak voor de kerst van staatssecretaris Dijksma kreeg, zingt steeds vaker door mijn hoofd. Haar wetsvoorstel komt er ‘begin 2009’ aan. Want al ben ik blij met de berichten dat gastouderbureaus mogen blijven, een paar puntjes uit het persbericht van diezelfde dag baren mij nog steeds zorgen.
De verlaging van het terug te vragen tarief voor kinderopvang vind ik wel een beetje zuur – zo stimuleer je gastouderopvang niet, terwijl het juist zo’n goede oplossing voor de groeiende wachtlijsten is.
Maar de GGD ook opzadelen met nog meer controles? Nu komen ze al capaciteit tekort. Deze combinatie lijkt me niet haalbaal; laat die verantwoordelijkheid bij de bureaus en controleer steekproefsgewijs.
Verlaging van het terug te vragen tarief én verscherpte eisen? In dromenland misschien...
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
