dinsdag, februari 24, 2009

Nog geen nieuws

Tot op heden is er overigens nog geen nieuws uit de Ministerraad of Tweede Kamer m.b.t. de Wetswijziging Kinderopvang...

Gastouder zijn, is een mooie baan

Wat een gekkenhuis op de Negenmaandenbeurs afgelopen week. Wij hebben ruim 24.500 Flexmoeder-tassen uitgedeeld; voornamelijk aan kersverse, aankomende of aspirant-moeders. En ik heb met zoveel mensen gepraat dat het nog steeds gonst in mijn hoofd... Maar daar ben ik natuurlijk alleen maar blij om, want wij (Flexmoeders) hebben veel bezoekers kunnen vertellen over de voordelen van gastouderopvang.

Wat ik al vermoedde bleek inderdaad nog steeds het geval: mensen denken niet direct aan gastouderopvang als ze kinderopvang nodig hebben. Terwijl het een aantrekkelijk alternatief is voor de de crèche of de BSO. Ook voor de emancipatie van niet-werkende moeders, is gastouderopvang een goede oplossing. Vrouwen met kinderen kunnen als gastouder de zorg voor hun ‘gastkinderen’ ideaal combineren met de zorg voor hun eigen kinderen. En dat realiseren mensen zich echt te weinig: dit zie je o.a. terug in de emancipatiemonitor, die afgelopen week met cijfers kwam die minister Plasterk zorgen baarden.

(Aanstaande) moeders denken niet aan gastouderschap als serieuze baan. Of het komt gewoon niet in ze op om het te gaan doen. Jammer, want ik heb met veel vrouwen gesproken die naast hun baan als moeder graag zouden willen werken, maar geen aansluiting vinden op de arbeidsmarkt. Of nog erger, vrouwen die hun parttime baan zijn kwijtgeraakt door de crisis en graag weer aan de slag willen.

'Gastouder' zijn, is een hele leuke baan, goed te combineren met eigen kinderen, het verdient goed en het is flexibel. De vraag is groot en wordt alleen maar groter. Om maar iets te noemen: de zorgsector in Nederland moet groeien. Voor alle moeders die in de zorg werken is gastouderopvang dé vorm van opvang vanwege de flexibiliteit die de creches niet kennen.

Dus, voor vrouwen die graag zelfstandig ondernemer willen zijn, aan de slag willen, goed willen verdienen en graag met kinderen werken: word gastouder!

maandag, februari 16, 2009

Joe the Plumber

Gisteren kreeg ik een mailtje van een gastouder waar we in Nederland blij mee mogen zijn. Zij past al jaren op een paar kinderen, waaronder haar eigen kleinkind. Naar ieders volle tevredenheid; ouders, kinderen en zijzelf kunnen zich in de handjes knijpen. Zij maakt zich echter zorgen over de consequenties die de verlaging van het terug te vragen tarief voor ‘informele opvang’ met zich meebrengt:

“De ouders van mijn oppaskindjes hebben het niet breed. Laat het niet gebeuren dat de opvang voor hen onbetaalbaar wordt (een vergoeding over slechts 2,50 per uur is echt heel heel laag!)”

Deze vrouw die zelf gastouder is, verwoordt heel oprecht de angst die ik zelf ook een beetje voel. Daarom wil ik haar stem ook laten horen aan de politiek en alle werknemers en werkgevers in de kinderopvang. Misschien is zij wel een beetje de ‘Joe the Plumber’ in het verhaal van nieuwe Wet Kinderopvang. Dat talent heeft ze zeker, and I quote:

“Ik zou zeggen, wees blij met een ieder die gastouder wil zijn. Ik ben zeer tevreden over mijn gastouderbureau. Ik hoop dat de overheid maar ook de gastouderopvang zelf de gevolgen van de plannen zullen heroverwegen om de consequenties voor mij, de kinderen waar ik op pas en hun ouders niet zo groot te laten zijn als nu gepresenteerd.”

Bijna in de 2de kamer...

Afgelopen vrijdag is de wetswijziging Kinderopvang door het kabinet goedgekeurd. Dit betekent dat de wet op ieder moment naar de Tweede Kamer kan worden gezonden. We houden dit scherp in de gaten en ik hou jullie op de hoogte.

maandag, februari 09, 2009

It takes a village to raise a child

Vorige week stuitte ik op een schitterend artikel in de Volkskrant, waarin de noodzaak van gastouders werd onderstreept. Maar nu eens niet vanuit een politieke of sociale invalshoek, maar vanuit de evolutie. Onderzoek van primatoloog en antropoloog Sarah Blaffer Hrdy toont aan dat de zorg voor kinderen door anderen dan de ouders heel natuurlijk is. Niet voor niets bestaat de uitdrukking: ‘It takes a village to raise a child.’

Hrdy deed onderzoek naar ‘moederen’ in verschillende gemeenschappen. Belangrijkste conclusie: zorg van derden is van groot belang voor de overleving van het kind. In jagers/verzamelaars-gemeenschappen vergrootte bijvoorbeeld de aanwezigheid van een oma de overlevingskansen van een kind aanzienlijk, vanwege de rol die zij heeft in het zoeken naar voedsel.

Wat wij onder een ‘kerngezin’ verstaan – vader, moeder en kind(eren) – is historisch gezien een hele nieuwe uitvinding. Niet dat ik er daarom tegen ben, integendeel zelfs, maar we kunnen wel met een gerust hart een beroep op anderen doen. Dat juicht Moeder Natuur alleen maar toe!

maandag, februari 02, 2009

Gelukkig is er gastouderopvang

Scholen, niet ouders zijn verantwoordelijk voor buitenschoolse opvang van kinderen. Zo werd vastgesteld in het algemeen overleg over kinderopvang afgelopen december, waarvan ik onlangs het verslag ontving. In wezen houdt deze vaststelling niet meer in dan een verschuiving van de verantwoordelijkheid. Dat blijkt.

"Gelukkig is er gastouderopvang", zegt mevrouw Dezentjé Hamming-Bluemink (VVD). “Dat is een ontlasting van de wachtlijsten en bereikbare kinderopvang is weer een stap dichterbij.”

Maar ze waarschuwt ook, samen met mevrouw Kranenveld (PvdA): “Met dit kabinet dreigt de betaalbaarheid [van kinderopvang] toch ook wel in het geding te komen.”(…) “Aan de ene kant is er een groep hardwerkende mensen die vooral aan het werk moet blijven en de regelingen nodig heeft. Aan de andere kant is er een groep profiteurs, laat ik het zo maar gewoon zeggen, die de kinderopvangregeling niet voor de juiste doeleinden gebruikt. Zij maken de regeling dus onbetaalbaar en houden de capaciteit bezet die zo hard nodig is”, aldus Dezentjé Hamming.


Goed punt. Oplossing? Koppel de opvangtijden aan de werktijden. Dat wil zeggen: je hebt recht op opvangvergoeding voor de uren die je werkt. Die koppeling is echter makkelijker gezegd dan gedaan, dat weten we. Zeg dan: ouders kunnen een tegemoetkoming aanvragen over maximaal 5 dagen (alleenstaanden) of 3 dagen in de week (twee-oudergezinnen) en in totaal nooit voor meer dan 40 uur. Daarmee voorkom je excessen en maak je misbruik onaantrekkelijk.

Zie ook het PKGO's Totaalplan Kinderopvang, paragraaf 1.1 Geen declaratie niet gebruikte uren en maximalisering declarabele opvanguren .